اختلال نوشتن که به عنوان یک ناتوانی یادگیری خاص در بیان نوشتاری نیز شناخته می شود، یک بیماری عصبی است که بر توانایی فرد در نوشتن منسجم و مؤثر تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به اختلال نوشتن ممکن است در املا، دستور زبان، نقطه گذاری، جمله سازی و سازماندهی ایده ها مشکل داشته باشند. این امر می تواند بیان روشن افکار خود را بر روی کاغذ یا سایر اشکال نوشتاری برای آنها دشوار کند.
اختلال نوشتن معمولاً در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی تشخیص داده می شود، اگرچه ممکن است تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. دلایل دقیق اختلال نوشتن به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که این اختلال به مشکلاتی در توانایی مغز برای پردازش زبان و همچنین مشکلات مهارت های حرکتی ظریف و پردازش بصری-فضایی مربوط می شود.
درمان اختلال نوشتن معمولاً شامل ترکیبی از مداخلات آموزشی، مانند آموزش تخصصی در مهارت‌های نوشتاری، و تسهیلاتی برای حمایت از یادگیری و نیازهای ارتباطی فرد است. با حمایت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال نوشتن می توانند مهارت های نوشتاری خود را بهبود بخشند و به موفقیت تحصیلی و حرفه ای دست یابند.